ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Εκδήλωση για τους νεκρούς της απεργίας τον Αύγουστο του 1923

Το Σάββατο 31 Αυγούστου, στις 8 το βράδυ, στο μνημείο των 11 νεκρών εργατών στο Πασαλιμάνι

Τα φύλλα του «Ριζοσπάστη» στις 22 και 23 Αυγούστου 1923 όπου περιγράφονται τα γεγονότα των ημερών

Εκδήλωση στο μνημείο των 11 νεκρών εργατών στο Πασαλιμάνι, που δολοφονήθηκαν από την αστική τάξη στη μεγάλη απεργία της 23ης Αυγούστου του 1923, διοργανώνει η Γραμματεία Πειραιά του ΠΑΜΕ στις 31 Αυγούστου, στις 8 το βράδυ, με αφορμή τη συμπλήρωση 90 χρόνων από εκείνη την ιστορική μέρα που έχει γραφτεί στις λαμπρές σελίδες του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.

«23 Αυγούστου 1923.Πανεργατική απεργία και συλλαλητήριο στο Πασαλιμάνι. 11 νεκροί, 100 τραυματίες, 500 συλληφθέντες». Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της Γραμματείας, «τον Αύγουστο του 1923 έγιναν οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των εργαζομένων αυτά τα πρώτα χρόνια του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος».

Απέναντι στη βάρβαρη επίθεση της αστικής τάξης την περίοδο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή «η εργατική τάξη εκείνη την εποχή σήκωσε ψηλά το ανάστημά της.Δεν παραδόθηκε, δεν έσκυψε το κεφάλι. Δεν άφησε την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία να κυριεύσουν τους χιλιάδες απελπισμένους. Οργανωμένη, μέσα από τα συνδικάτα της, έδωσε πολύτιμο αγώνα. Στόχευσε τους πραγματικούς αντιπάλους. Τη μεγάλη εργοδοσία και τα κόμματα που την υπηρετούν».

«90 χρόνια μετά και τα βάσανα της εργατικής τάξης παραμένουν», προσθέτει η Γραμματεία στην ανακοίνωσή της και σημειώνει: «Είναι η πέμπτη χρονιά της καπιταλιστικής κρίσης. Κρίση που προκλήθηκε από την αδιάκοπη εκμετάλλευση των εργατών, από τα τεράστια πλούτη που συσσωρεύτηκαν στα χέρια λίγων».

Τέλος, η Γραμματεία Πειραιά επισημαίνει: «Απαιτείται τώρα οργάνωση των εργατών. Ισχυρά και μαζικά συνδικάτα. Με στηρίγματα και σωματειακές επιτροπές στους χώρους δουλειάς. Συνδικάτα που να εμπνέουν και να λειτουργούν συλλογικά. Να αγκαλιάζουν κάθε εργάτη, κάθε εργάτρια που υποφέρει. Να είναι πραγματικά στηρίγματα και οργανωτές για τους αγώνες που έχει ανάγκη η τάξη μας.

Ξεκινάμε από τα απλά αλλά αναγκαία. Τον αγώνα για το ψωμί και το μεροκάματο. Για να έχει ο εργάτης και ο άνεργος σπίτι, ρεύμα, νερό. Να έχει σχολειό και βιβλία για το παιδί του. Γιατρό και φάρμακα για όλη την οικογένεια. Κανείς μόνος του. Ολοι μαζί. Για να περάσουμε στην αντεπίθεση. Μέχρι τη νίκη!».